10. SPOTKANIE 201 8 r.
Przyjaźń jest największym darem, jaki mądrość może ofiarować, aby uczynić całe życie szczęśliwym.
[ Epikur ]
Z A P R O S Z E N I E
Szanowne Koleżanki, Szanowni Koledzy!
Przed nami 10-te Spotkanie od 2009 roku. A czas nie zatrzymuje się i zapisuje nam kolejną rocznicę, piękny Jubileusz w tym roku, w którym kończymy 70 lat, jakże znaczących lat w naszym życiu. To znakomita okazja do przekazania sobie naszych wspólnych doświadczeń z przebytych lat, ale także przemyśleń, jak postępować, byśmy mogli dalej miło i godnie spędzić, kilkadziesiąt kolejnych lat życia.
Tak, jak w ubiegłych latach spotykamy się, by powspominać tamte, dobre chwile, kiedy największym zmartwieniem każdego z nas było pomyślne zdanie matury i ułożenie dobrych planów na przyszłość. To, że chcemy się spotykać, że nie ustajemy, nie poddajemy się, chcąc nadal uczestniczyć w naszej „koleżeńskiej rodzinie”, to wielka sprawa.
Zatem nie oglądając się za siebie, nie zatrzymując się, zbierzmy się ponownie z wielką energią i radością, jak co roku, by dać sobie chwile, które przeniosą nas w tamte, licealne lata i pozwolą nam cieszyć się sobą.
Zapraszamy więc serdecznie na coroczne Spotkanie, które odbędzie się w dniu 30 czerwca 2018 r. w Restauracji „Słoneczna” w Ropczycach.
Mamy nadzieję, że to zaproszenie Drogie Koleżanki i Koledzy przyjmiecie, jako „swoje zaproszenie, od siebie samego i od nas wszystkich”. To nic, że przybywa nam lat. Przecież wiadomo, że „wszystko, co doskonałe, dojrzewa powoli”. I tego się trzymajmy.
Organizatorzy
Sprawy organizacyjne:
- Spotkanie rozpoczynamy o godzinie 12.00 mszą św. w Kościele pw. Świętej Barbary
w Ropczycach, ul. Ks. Siewierskiego 4 (na Górce). - Po mszy św. proponujemy przejście na groby naszych Profesorów, którzy
spoczywają na cmentarzu i zapalenie zniczy. - W restauracji „Słoneczna” spotykamy się o godzinie 14.30.
P.S. Serdecznie prosimy o przekazanie Zaproszenia wszystkim, z którymi macie kontakt.
B. dziękujemy.
Szanowne Koleżanki i Koledzy,
Mamy za sobą 10-te spotkanie, Spotkanie Jubileuszowe, na którym świętowaliśmy także NASZ JUBILEUSZ, NAS, którzy już przekroczyli bądź dopiero przekroczą w tym 2018 roku, kolejny jubileuszowy dziesiątek życia.
Niby to szmat czasu, ale czy znajdzie się ktoś, na tyle bezkrytyczny, by powiedzieć Sobie i każdemu z Nas – że to wystarczy, że już dosyć, że nie chce mi się więcej? Minął już miesiąc od Spotkania, trzydzieści długich dni, ale mam ciągle przed oczami obraz radosnych, uśmiechniętych twarzy, ciepłe spojrzenia Koleżanek i Kolegów, zarówno przy powitaniu, po rocznej przerwie i późniejsze podczas Spotkania. Co ważne, nie było też oznak niepokoju, gdy żegnaliśmy się, bo obiecaliśmy sobie wszyscy kolejne Spotkanie – za rok.
To naprawdę buduje. Przecież nic w Nas nie zmieniło się. Byliśmy
i nadal jesteśmy tacy sami, młodzi duchem i radośni sercem, sercem, które wciąż jest zdolne do uczucia przyjaźni i serdeczności. W naszych śpiewnikach, mieliśmy okazję zobaczyć siebie sprzed 10-laty. Czy coś się zmieniło? Ani trochę, zmieniły się jedynie wierzchnie okrycia, wszystko, co najpiękniejsze, co w NAS, nie zmienia się, jak w słowach piosenki (... „i wszystko wokół się starzeje, ale to nie dotyczy nas”).
Tak, jak w dotychczasowych spotkaniach, nadal możemy i chcemy cieszyć się sobą, słuchać i dzielić własnymi przeżyciami, zarówno tymi radosnymi, jak też tymi, które nam czasem doskwierają bądź utrudniają życie.
Mamy tyle wspólnego, zwłaszcza wspomnień z okresu Liceum, wiele doświadczeń z lat późniejszych, kiedy to sami braliśmy ster życia
w swoje ręce i nadal jesteśmy wrażliwi na wszystko, co nas otacza, na los każdego z Nas. Nie ustawajmy wiec, mobilizujmy się i wytrwajmy w tym dążeniu, jak najdłużej, bo warto, chociażby ze względu na te pozytywne doznania, które pozostają w naszych umysłach i sercach po każdym Spotkaniu.
Mam wielką nadzieję, że idea i intencje naszych Spotkań, za Waszą sprawą Drogie Koleżanki i Koledzy, pozostaną niezmienne, że nie ustaniemy i nie zniechęcimy się tym, że upływający czas, będzie chciał znaczyć swoje piętno na każdym z Nas. Bądźmy więc silni razem, wspierajmy się, by oczekiwanie na kolejne Spotkanie, było dla Nas naszym dobrym impulsem i dodawało siły każdego dnia.
Składam na Wasze dłonie, Drogie Koleżanki i Koledzy serdeczne podziękowania za miłe chwile, które były nam dane w to czerwcowe popołudnie. Dziękuję zwłaszcza stałym i wiernym Uczestnikom Naszych Czerwcowych Spotkań. Wierzę, że dołączą także Ci, którzy w tym czerwcowym Spotkaniu nie mogli, z różnych przyczyn, być obecni. Składam równie piękne podziękowania Koleżankom uczestniczącym po raz pierwszy, wierząc, że dołączą już na stałe do naszej „Klasowej Rodziny”.
Mam też nadzieję, że kolejne spotkanie, zostanie przez WAS zaakceptowane i przyjęte z zadowoleniem (udało się naszym Koleżankom zamówić mszę w „Małym kościółku” 15. czerwca 2019 r., zatem kolejne Spotkanie odbędzie się już za 11 miesięcy).
Do tego czasu życzmy sobie nawzajem dobrego zdrowia, zachowania sił i optymizmu oraz pogody ducha, abyśmy mogli ponownie uczestniczyć w takim samym lub jeszcze liczniejszym gronie w przyszłym roku.
W imieniu organizatorów,
z ukłonami i pozdrowieniami
Józek Misiura
P.S. Wyślę Wam partiami zdjęcia ze Spotkania.
- HYMN JUBILATÓW
(na melodię „Jak długo na Wawelu")
Dopóki na Wawelu Zygmunta bije dzwon,
Tak długo niechaj żyją, wszyscy, co tutaj są.
Ref. Niech żyją Jubilaci, przez szereg długich lat,
I w zdrowiu i z uśmiechem, niech żyją nam 100 lat.
Porzućmy dziś zmartwienia, bo smutek cóż nam da,
Lepiej łykniem kielicha lub kufle piwa dwa.
Ref. Niech żyją Jubilaci, przez szereg długich lat,
I w zdrowiu i z uśmiechem, niech żyją nam 100 lat.
Niech nic nam nie brakuje, spotkaniem cieszmy się,
A humor niech dopisuje, kiedy bawimy się.
Ref. Niech żyją Jubilaci, przez szereg długich lat,
I w zdrowiu i z uśmiechem, niech żyją nam 100 lat.
T a pieśń dodaje siły i rozwesela nas,
Z nią trzeba iść przez życie, dopóki mamy czas.
Ref. Więc wiwat .Jubilaci, śpiewajmy wszyscy wraz,
A to nasze spotkanie, niechaj umocni nas
Wiwat Profesorowie, śpiewajmy wszyscy wraz,
A to nasze spotkanie, niech Wam umila czas. (Bis)
Szanowne Koleżanki i Koledzy,
Mamy za sobą 10-te spotkanie, Spotkanie Jubileuszowe, na którym świętowaliśmy także NASZ JUBILEUSZ, NAS, którzy już przekroczyli bądź dopiero przekroczą w tym 2018 roku, kolejny jubileuszowy dziesiątek życia.
Niby to szmat czasu, ale czy znajdzie się ktoś, na tyle bezkrytyczny, by powiedzieć Sobie i każdemu z Nas – że to wystarczy, że już dosyć, że nie chce mi się więcej? Minął już miesiąc od Spotkania, trzydzieści długich dni, ale mam ciągle przed oczami obraz radosnych, uśmiechniętych twarzy, ciepłe spojrzenia Koleżanek i Kolegów, zarówno przy powitaniu, po rocznej przerwie i późniejsze podczas Spotkania. Co ważne, nie było też oznak niepokoju, gdy żegnaliśmy się, bo obiecaliśmy sobie wszyscy kolejne Spotkanie – za rok.
To naprawdę buduje. Przecież nic w Nas nie zmieniło się. Byliśmy
i nadal jesteśmy tacy sami, młodzi duchem i radośni sercem, sercem, które wciąż jest zdolne do uczucia przyjaźni i serdeczności. W naszych śpiewnikach, mieliśmy okazję zobaczyć siebie sprzed 10-laty. Czy coś się zmieniło? Ani trochę, zmieniły się jedynie wierzchnie okrycia, wszystko, co najpiękniejsze, co w NAS, nie zmienia się, jak w słowach piosenki (... „i wszystko wokół się starzeje, ale to nie dotyczy nas”).
Tak, jak w dotychczasowych spotkaniach, nadal możemy i chcemy cieszyć się sobą, słuchać i dzielić własnymi przeżyciami, zarówno tymi radosnymi, jak też tymi, które nam czasem doskwierają bądź utrudniają życie.
Mamy tyle wspólnego, zwłaszcza wspomnień z okresu Liceum, wiele doświadczeń z lat późniejszych, kiedy to sami braliśmy ster życia
w swoje ręce i nadal jesteśmy wrażliwi na wszystko, co nas otacza, na los każdego z Nas. Nie ustawajmy wiec, mobilizujmy się i wytrwajmy w tym dążeniu, jak najdłużej, bo warto, chociażby ze względu na te pozytywne doznania, które pozostają w naszych umysłach i sercach po każdym Spotkaniu.
Mam wielką nadzieję, że idea i intencje naszych Spotkań, za Waszą sprawą Drogie Koleżanki i Koledzy, pozostaną niezmienne, że nie ustaniemy i nie zniechęcimy się tym, że upływający czas, będzie chciał znaczyć swoje piętno na każdym z Nas. Bądźmy więc silni razem, wspierajmy się, by oczekiwanie na kolejne Spotkanie, było dla Nas naszym dobrym impulsem i dodawało siły każdego dnia.
Składam na Wasze dłonie, Drogie Koleżanki i Koledzy serdeczne podziękowania za miłe chwile, które były nam dane w to czerwcowe popołudnie. Dziękuję zwłaszcza stałym i wiernym Uczestnikom Naszych Czerwcowych Spotkań. Wierzę, że dołączą także Ci, którzy w tym czerwcowym Spotkaniu nie mogli, z różnych przyczyn, być obecni. Składam równie piękne podziękowania Koleżankom uczestniczącym po raz pierwszy, wierząc, że dołączą już na stałe do naszej „Klasowej Rodziny”.
Mam też nadzieję, że kolejne spotkanie, zostanie przez WAS zaakceptowane i przyjęte z zadowoleniem (udało się naszym Koleżankom zamówić mszę w „Małym kościółku” 15. czerwca 2019 r., zatem kolejne Spotkanie odbędzie się już za 11 miesięcy).
Do tego czasu życzmy sobie nawzajem dobrego zdrowia, zachowania sił i optymizmu oraz pogody ducha, abyśmy mogli ponownie uczestniczyć w takim samym lub jeszcze liczniejszym gronie w przyszłym roku.
W imieniu organizatorów,
z ukłonami i pozdrowieniami
Józek Misiura
P.S. Wyślę Wam partiami zdjęcia ze Spotkania.
Uczestnicy 10-tego Spotkania
Obecna Dyrektor LO Pani Grażyna Baran, zaszczyciła nas Swoja obecnością na tym Spotkaniu
W Słoneczku ćwiczymy Hymn Jubilatów
Chwila przed obiadem
Obiad
Rozmowy
Tort
